Apalus
| Apalus | |||
| Fabricius, 1775 | |||
 Apalus bimaculatus | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Apalus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Meloe bimaculatus Linnaeus, 1761 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Apalus – rodzaj chrząszczy z rodziny oleicowatych i podrodziny Nemognathinae. Obejmuje 21 opisanych gatunków.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcze nieprzekraczające 15 mm długości ciała. Głowa ma niewyłupiaste i niesięgające na spodzie do szczęk oczy[1]. Długość skroni jest niewiele większa niż szerokość oka w widoku grzbietowym. Warga górna jest poprzeczna[2]. Sięgające zwykle środka długości ciała, u samców dłuższe niż u samic czułki zbudowane są z jedenastu członów, z których szczytowe nie są powiększone[2][1]. Głaszczki szczękowe nie są silnie wydłużone, nie przekraczają dwukrotności długości wargowych; zbudowane są z czterech członów, z których pierwszy jest krótki. Pokrywy są nieskrócone, niezwężone z tyłu wyraźnie, o krawędziach bocznych w tylnych ⅔ lekko tylko łukowato zakrzywionych[1], z wyjątkiem rozchylenia między wierzchołkami nakrywające cały odwłok[2]. Przednia para odnóży nie ma na udach wykrojeń krawędzi brzusznych u szczytu ani łatek poprzecznego owłosienia[1]. Tylna para odnóży ma zgrubiałe, bardzo szerokie zewnętrzne ostrogi wierzchołkowe goleni, wyraźnie szersze od wewnętrznych[1][2]. Stopy mają pazurki o zaopatrzonej w jeden lub dwa szeregi ząbków blaszce grzbietowej i wyraźnie wykształconej blaszce brzusznej[1].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Larwy przedstawicieli rodzaju są kleptopasożytami i parazytoidami pszczół, głównie porobnic i lepiarkowatych. Pierwsze stadium stanowi trójpazurkowiec, który trafia do gniazda gospodarza dzięki forezji[1].
Przedstawiciele rodzaju zamieszkują krainy palearktyczną i etiopską[1]. W Polsce stwierdzono tylko A. bimaculatus[3].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson ten wprowadzony został w 1775 roku przez Johana Christiana Fabriciusa[4][1]. Obejmuje 21 opisanych gatunków[1], w tym[4]:
- Apalus asiaticus Escherich, 1897
- Apalus bimaculatus Linnaeus, 1760
- Apalus binaevus Procházka, 1892
- Apalus bipunctatus Megerle von Mühlfeld, 1812
- Apalus cinctus Pic, 1896
- Apalus creticus J. Frivaldszky, 1877
- Apalus davidis Fairmaire, 1886
- Apalus guerini Mulsant, 1858
- Apalus haemapterus Fairmaire, 1889
- Apalus mongolicus Kaszab, 1965
- Apalus montanus Escherich, 1897
- Apalus mulsanti Reiche, 1878
- Apalus necydaleus Pallas, 1782
- Apalus plagiatus Waterhouse, 1889
- Apalus subfasciatus Pic, 1922
- Apalus sulcithorax Pic, 1901
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j M.A. Bologna, J.D. Pinto. The Old World genera of Meloidae (Coleoptera): a key and synopsis. „Journal of Natural History”. 36 (17), s. 2013-2102, 2002. DOI: 10.1080/00222930110062318.
- ↑ a b c d Von Arved Lompe: Nemognathinae. [w:] Käfer Europas [on-line]. 2021. [dostęp 2024-02-26].
- ↑ Michał Brzeski. Pierwsze stwierdzenie Apalus bimaculatus (Linnaeus, 1760) (Coleoptera: Meloidae) w Polsce. „Wiadomości Entomologiczne”. 42, s. 32-33, 2023. Polskie Towarzystwo Entomologiczne. DOI: 10.5281/zenodo.8424436. ISSN 2544-7882.
- ↑ a b M.A. Bologna: Meloidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 5. Tenebrionoidea. I. Löbl, A. S,etama (red.). Wyd. Apollo Books. Stenstrup: 2008, s. 370-412.