Aleochara lescheni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleochara lescheni
Klimaszewski et Ashe, 1992
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

Aleocharinae

Plemię

Aleocharini

Rodzaj

Aleochara

Podrodzaj

(Xenochara)

Gatunek

Aleochara lescheni

Aleochara (Xenochara) leschenigatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny Aleocharinae.

Gatunek ten został opisany w 1992 roku przez Jana Klimaszewskiego i Jamesa Ashe, którzy jako lokalizację typową wskazali Alajuela Peñas Blancas[1][2].

Ciało długości od 3,5 do 5 mm, wąsko-owalne, jasnordzawobrązowe z ciemnobrązowymi głową oraz tergitami trzecim i czwartym, brązowymi do ciemnobrązowych czułkami i, z wyjątkiem ostatniego członu ciemnobrązowymi głaszczkami szczękowymi. W tyle pokryw rozproszona ciemniejsza pigmentacja. Samiec ma ósmy tergit z delikatnie piłkowanym, płytko i szeroko V-kształtnie obrzeżonym wierzchołkiem, a ósmy sternit z małym i płytkim obrzeżeniem wierzchołkowym. Środkowy płat edeagusa jest stopniowo wyciągnięty w widoku brzusznym i z szeroko łukowato zakrzywioną częścią wierzchołkową. Ósmy tergit samicy przypomina samczy, jednak pozbawiony jest piłkowania na krawędzi wierzchołkowej, zaś ósmy jej sternit jest u wierzchołka ścięty. Spermateka z prawie kulistą kapsułą u wierzchołka oraz z pojedynczym zwojem z tyłu[2].

Gatunek górskich i podgórskich wilgotnych lasów równikowych[2].

Chrząszcz neotropikalny, znany wyłącznie z Kostaryki[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Edilson Caron, Kleber M. Mise, Jan Klimaszewski. Aleochara pseudochrysorrhoa, a new species from southern Brazil (Coleoptera: Staphylinidae: Aleocharinae), with a complete checklist of Neotropical species of the genus. „Revista Brasileira de Zoologia”. 25 (4), 2008. 
  2. a b c d Jan Klimaszewski, James Ashe. Aleochara Gravenhorst (Coleoptera: Staphylinidae: Aleocharinae) of the Monteverde Region of Costa Rica. „Annals of the Transvaal Museum”. 35 (28), 1992.