Aleksiej Cariegorodski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksiej Cariegorodski
Алексей Царегородский
kapitan lotnictwa kapitan lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1918
Iljinka, obwód woroneski

Data i miejsce śmierci

7 lipca 1995
obwód woroneski

Przebieg służby
Lata służby

1939–1947

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

96 gwardyjski pułk lotnictwa bombowego 301 Dywizji Lotnictwa Bombowego 3 Korpusu Lotnictwa Bombowego 16 Armii Powietrznej

Stanowiska

nawigator eskadry

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

nauczyciel, kierownik szkoły

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za obronę Stalingradu” Medal „Za obronę Kijowa” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za zdobycie Berlina”

Aleksiej Andrianowicz Cariegorodski (ros. Алексей Андрианович Царегородский, ur. 3 marca 1918 we wsi Iljinka obecnie w rejonie kałaczejewskim w obwodzie woroneskim, zm. 7 lipca 1995 w rejonie kałaczejewskim w obwodzie woroneskim) – był radzieckim lotnikiem wojskowym w stopniu kapitana i Bohaterem Związku Radzieckiego (1946).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Skończył szkołę pedagogiczną, od 1936 do 1939 pracował jako nauczyciel geografii w szkole podstawowej w rejonie kałaczajewskim, w 1939 został członkiem WKP(b). Od 1939 służył w Armii Czerwonej, w 1940 ukończył wojskową lotniczą szkołę szturmanów (nawigatorów) w Charkowie. Od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, walczył na Froncie Południowo-Zachodnim, Stalingradzkim, Dońskim, Centralnym i 1 Białoruskim. Jako szturman eskadry 96 gwardyjskiego pułku lotnictwa bombowego 301 Dywizji Lotnictwa Bombowego 3 Korpusu Lotnictwa Bombowego 16 Armii Powietrznej w stopniu kapitana do marca 1945 wykonał 176 lotów w celach zwiadowczych i w celu bombardowania umocnień, lotnisk i wojsk przeciwnika. Po wojnie od 1945 do 1947 służył w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, później od 1949 do 1963 był kierownikiem 7-letniej szkoły nr 18 w Iljince, a 1968-1970 pracował jako nauczyciel geografii w szkole w Zabrodienskoje. Następnie kierował komitetem obrony cywilnej kałaczejewskiego rejonowego komitetu wykonawczego. W rejonowej gazecie publikował swoje wspomnienia. Jego imieniem nazwano szkołę w Iljince, gdzie umieszczono poświęconą mu tablicę pamiątkową. W Kałaczu ustawiono jego popiersie.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]