Aleksiej Bogomołow (inżynier)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksiej Bogomołow
Алексей Богомолов
Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1913
Sitskoje, obwód kałuski

Data i miejsce śmierci

12 kwietnia 2009
Moskwa

Zawód, zajęcie

radiotechnik

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Leninowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru”

Aleksiej Fiodorowicz Bogomołow (ros. Алексей Фёдорович Богомолов, ur. 20 maja?/2 czerwca 1913 we wsi Sitskoje, obecnie w obwodzie kałuskim, zm. 12 kwietnia 2009 w Moskwie) – radziecki radiotechnik, uhonorowany tytułem Zasłużony Działacz Nauki i Techniki RFSRR(inne języki).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1923 mieszkał w Moskwie, gdzie do 1927 skończył 7-letnią szkołę, a w 1929 I Moskiewski Instytut Wychowania Pracowniczego, później pracował jako elektromonter, brygadzista i starszy elektryk. W 1937 z wyróżnieniem ukończył Moskiewski Instytut Energetyczny i pozostał na uczelni na aspiranturze, jednocześnie pracując jako inżynier. Od października 1941 służył w Armii Czerwonej, na początku 1942 skończył 3-miesięczne specjalne kursy Leningradzkiej Wojskowej Elektrotechnicznej Akademii Łączności im. Budionnego i został technikiem w Leningradzkiej Armii Obrony Przeciwlotniczej, brał udział w obronie i likwidacji blokady Leningradu, pod koniec 1945 został zwolniony do rezerwy w stopniu starszego porucznika. Po wojnie został asystentem katedry radiolokacji (późniejszej katedry przyrządów radiotechnicznych) Wydziału Radiotechnicznego Moskiewskiego Instytutu Energetycznego, jednocześnie 1947-1954 wykładał na wyższych kursach inżynieryjnych. Od października 1953 do października 1988 był głównym konstruktorem i dyrektorem Sektora Prac Specjalnych (od marca 1958: Specjalnego Biura Konstruktorskiego) Moskiewskiego Instytutu Energetycznego, gdzie organizował ogromną pracę w zakresie radiotechniki i aparatury naziemnej kierującej rakietami balistycznymi, m.in. rakiet R-7. W 1956 otrzymał tytuł profesora, a w 1984 akademika Akademii Nauk ZSRR (od 1991: Rosyjskiej Akademii Nauk). Został pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]