Agathosma betulina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bukko brzozowe
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

mydleńcowce

Rodzina

rutowate

Rodzaj

bukko

Gatunek

bukko brzozowe

Nazwa systematyczna
Agathosma betulina (Berg.) Pillans
J. S. African Bot. 16: 75 1950[3]
Synonimy
  • Barosma betulina (P.J.Bergius) Bartl. & H.L.Wendl.
  • Barosma orbicularis Sweet
  • Bucco betulina Schult.
  • Diosma betulina (P.J.Bergius) Thunb.
  • Diosma crenata Lodd.
  • Hartogia betulina P.J.Bergius[3]

Bukko brzozowe, gruszlin karbolistny[4], gruczlin[5] (Agathosma betulina (Berg.) Pillans) – gatunek wiecznie zielonego krzewu dorastającego do 2 m wysokości.

Naturalnie występuje w fynbos (odpowiednik makii) pokrywającym niższe partie gór w zachodniej części RPA. Roślina ceniona ze względu na liście mające właściwości lecznicze, jednak z powodu masowego ich pozyskiwania grozi jej wyginięcie. W ostatnim czasie coraz więcej surowca pochodzi jednak z krzewów uprawnych, co ma chronić okazy dziko rosnące[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Ogruczolony krzew dorastający do 2 m wysokości[4].
Pęd
Młode gałązki mają żółtawe zabarwienie, które z czasem zmienia się na czerwono-brązowe[5].
Liście
Ulistnienie równoległe, liście eliptyczne o lekko ząbkowanych brzegach i końcach charakterystycznie wygiętych do tyłu[4]. Osiągają 14-25 mm długości i 6-14 mm szerokości[5]. Wydzielają charakterystyczny aromat[5].
Kwiaty
Wonne, białe lub jasnopurpurowe[4]. Posiadają po pięć płatków i osiągają ok. 2 cm średnicy. Rozwijają się od czerwca do listopada[5].
Owoce
Pięcioczęściowe torebki, które po rozdzieleniu uwalniają nasiona[potrzebny przypis].

Zastosowania[edytuj | edytuj kod]

Roślina lecznicza[edytuj | edytuj kod]

  • Surowcem zielarskim jest świeży lub wysuszony liść (Folia bucco). Zawiera od 1,5 do 2,5% olejku eterycznego, w którego skład wchodzą m.in. limonen, diosfenol, izo-menton, pulegon, izo-pulegon i terpinen-4-ol[4].
  • Działanie: zarówno liść jak i olejek eteryczny działają odkażająco na układ moczowy, moczopędnie i przeciwzapalnie[4]. Działanie na układ moczowy wciąż nie zostało ostatecznie potwierdzone naukowo[4].
  • Zastosowanie: liść bukko jest używany wewnętrznie przy schorzeniach nerek i układu moczowego i objawowym leczeniu reumatyzmu, a zewnętrzne stosowany jest na rany i stłuczenia[4].

Roślina jadalna[edytuj | edytuj kod]

Zarówno liście jak i olejek stosowane są jako przyprawa poprawiająca smak produktów spożywczych oraz mieszanek ziołowych[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-20] (ang.).
  3. a b Agathosma betulina (P.J.Bergius) Pillans. [w:] The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2017-07-01].
  4. a b c d e f g h i Ben-Erik van Wyk, Michael Wink: Rośliny lecznicze świata. Wrocław: Medpharm Polska, 2008, s. 35. ISBN 978-83-60466-51-3.
  5. a b c d e f Henryk Różański: Folia Bucco, czyli gruczlin w dawnej medycynie, cz. II.. [w:] Medycyna dawna i współczesna [on-line]. [dostęp 2017-07-01].