Adolf Ziegler

Adolf Ziegler

Data i miejsce urodzenia	16 października 1892 Brema
Data i miejsce śmierci	18 września 1959 Varnhalt
Narodowość	niemiecka
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	modernizm

Adolf Ziegler (ur. 16 października 1892 w Bremie, zm. 18 września 1959 w Varnhalt koło Baden-Baden) – niemiecki malarz, prezes Izby Sztuk Pięknych Rzeszy, przedstawiciel sztuki Blut und Boden, organizator wystawy sztuki zdegenerowanej.

Życiorys

W latach 1911–1924 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Weimarze z przerwą na służbę wojskową w okresie I wojny światowej. W latach 1924–1933 działał jako artysta niezależny. Po osobistym spotkaniu z Adolfem Hitlerem wstąpił w roku 1925 do NSDAP i został mianowany „doradcą do spraw Sztuk Plastycznych” w kierownictwie partii.

W listopadzie 1933 został mianowany profesorem w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Malowane przez niego z naturalistyczną precyzją portrety i akty kobiece wzbudziły zachwyt Hitlera. Wśród krytyków skrajny naturalizm tych aktów przysporzył mu natomiast miano „narodowego malarza włosów łonowych” (Reichsschamhaarmaler). W listopadzie 1936 został mianowany prezesem Izby Sztuk Pięknych Rzeszy, stanowiącej dział Izby Kultury Rzeszy (Reichskulturkammer). W roku 1937 z polecenia Hitlera zajął się „oczyszczaniem” muzeów i galerii niemieckich z dzieł „sztuki zdegenerowanej”. W tej akcji skonfiskowano ponad 16 tysięcy dzieł sztuki, z których część sprzedano za granicę po rażąco niskich cenach, część publicznie spalono, a kilkaset pokazano na wystawie sztuki zdegenerowanej w Monachium. Los ten spotkał między innymi dzieła ekspresjonisty Emila Nolde. Artysta ten, pismem Zieglera z dnia 23 kwietnia 1941, został wykluczony z Izby Sztuk Pięknych Rzeszy i pozbawiony prawa do wykonywania zawodu. Jego 1052 prace zostały zarekwirowane. Jednocześnie Ziegler zadbał o promocję własnej twórczości na odbywającej się równocześnie w Monachium Wielkiej Wystawie Sztuki Niemieckiej i wydał książkę pod tytułem Die Kunst im Dritten Reich (Sztuka w III Rzeszy).

W roku 1943 przerażony zbliżającą się klęską nazizmu, zaproponował rokowania pokojowe z Wielką Brytanią, za co trafił na krótko do obozu KL Dachau. Po wojnie zamieszkał u siostry w Baden-Baden. Przez komisję denazyfikacyjną został zakwalifikowany jako „Mitläufer” (bierny uczestnik).

W przeciwieństwie do twórczości rzeźbiarzy Josefa Thoraka i Arno Brekera, których dzieła przetrwały jako świadectwa minionej epoki III Rzeszy, naturalistyczne, bezstylowe malarstwo Adolfa Zieglera stanowi już tylko dowód upodobań Hitlera.

Bibliografia

• Reinhard Müller-Mehlis: Die Kunst im Dritten Reich (Sztuka w III Rzeszy), Heyne, 1976, ISBN 3-453-41173-0.
• Berthold Hinz: Die Malerei im deutschen Faschismus - Kunst und Konterrevolution, Hanser, München 1974, ISBN 3-446-11938-8.
• Hermann Hinkel: Zur Funktion des Bildes im deutschen Faschismus, Anabas, Steinbach 1975, ISBN 3-87038-033-0.

Linki zewnętrzne

• Adolf Ziegler w artnet.de (niem.)
• Obrazy Adolfa Zieglera (ang.)