Adolf Henle
 Henle w gronie asystentów Mikulicza – pierwszy z lewej | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: chirurgia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1889 |
| Habilitacja |
1897 |
| Profesura |
1901 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Adolf Henle (ur. 21 sierpnia 1864 w Getyndze, zm. 31 stycznia 1936[1]) – niemiecki lekarz chirurg, profesor Königliche Universität Breslau.
Syn Jakoba Henlego. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Getyndze, doktorat uzyskał w 1889 roku. Z Getyngi przeniósł się do Królewskiej Kliniki Chirurgicznej we Wrocławiu. Od 1891 do 1902 w klinice Mikulicza-Radeckiego, od 1896 jako Oberarzt, habilitował się w 1897 roku. W 1901 został profesorem na Uniwersytecie Wrocławskim. Potem został dyrektorem kliniki w Dortmundzie, gdzie praktykował do 1929 roku.
Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]
- Pseudotuberkulose bei neugeborenen Zwillingen (1893)
- Die Operative Versteifung der Erkrankten Wirbelsäule Durch Knochen-Transplantation (1924)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Waldemar Kozuschek, Jacek Rzeszotnik: Jan Mikulicz-Radecki 1850-1905 : współtwórca nowoczesnej chirurgii. Wrocław: Wydaw. Uniwersytetu Wrocławskiego, 2003. ISBN 83-229-2421-6.