545 Dywizja Grenadierów (III Rzesza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
545 Dywizja Grenadierów
545. Grenadier-Division
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1944

Tradycje
Kontynuacja

545 Dywizja Grenadierów Ludowych.

Dowódcy
Pierwszy

gen. mjr Otto Obenaus

Ostatni

gen. mjr Hans-Ernst Kohlsdorfer

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

XI Korpus SS

Skład

patrz tekst

545 Dywizja Grenadierówniemiecka dywizja z czasów II wojny światowej.

Sformowana w Wiesbaden na mocy rozkazu z 10 lipca 1944, w 29 fali mobilizacyjnej w XII Okręgu Wojskowym. Zorganizowana rozkazem w lipcu 1944 na terenie Alzacji i Lotaryngii z różnych zapasowych, marszowych i tyłowych oddziałów, ściągniętych z Danii i Niemiec.

W związku z krytyczną sytuacją na froncie wschodnim, jeszcze przed ukończeniem formowania, na początku sierpnia 1944 roku została przerzucona do rejonu na północny zachód od Krosna, gdzie weszła w skład XI Korpusu SS 17 Armii i od razu weszła do walki przeciw Armii Czerwonej. W dniu 9 października 1944 została przemianowana na 545 Dywizję Grenadierów Ludowych.

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • gen. mjr Otto Obenaus 10.VII.1944 – 15.I.1945;
  • gen. mjr Hans-Ernst Kohlsdorfer 15.I.1945 – 8.V.1945;

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • Skład w lipcu 1944:

1085., 1086. i 1087. pułk grenadierów, 1545. pułk artylerii, 1545. batalion pionierów, 545. dywizyjna kompania fizylierów, 1545. oddział przeciwpancerny, 1545. oddział łączności, 1545. polowy batalion zapasowy;

  • Skład w październiku 1944:

1085., 1086. i 1087. pułk grenadierów, 1545. pułk artylerii, 1545. batalion pionierów, 545. dywizyjny batalion fizylierów, 1545. oddział przeciwpancerny, 1545. oddział łączności, 1545. polowy batalion zapasowy;

  • Skład w kwietniu 1945:

1085., 1086. i 1087. pułk grenadierów, 1545. pułk artylerii, 1545. batalion pionierów, 545. dywizyjny batalion fizylierów, 1545. oddział przeciwpancerny, 1545. oddział łączności, 1545. polowy batalion zapasowy;

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
  • Tadeusz Sawicki, Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim, Warszawa: PWN, 1987, ISBN 83-01-06556-7, OCLC 834793737.
  • Kazimierz Kaczmarek W bojach przez Łużyce wyd. MON Warszawa 1965