4 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Bielajew |
| Organizacja | |
| Numer |
poczty polowej: 27950 |
| Rodzaj wojsk | |
4 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego (4 elł) – pododdział lotnictwa łącznikowego ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Sformowana drugiej połowie sierpnia 1944 roku w Przywołżańskim Okręgu Wojskowym[1]. Na początku września 1944 roku jednostka przebazowana została do Polski i 11 września wcielona do Wojska Polskiego[1]. Znajdowała się w dyspozycji Szefostwa Łączności WP[1]. Bazowała na lotnisku Nasutów[1].
1 maja 1945 roku w eskadrze było 98 ludzi, w tym 31 oficerów, 30 podoficerów i 37 szeregowców, oraz 10 samolotów Po-2[1].
We wrześniu 1945 roku rozformowano 4 Eskadrę Lotnictwa Łącznikowego[1].
Działania eskadry[edytuj | edytuj kod]
Eskadra wykonywała loty na zapleczu frontu, przewoziła oficerów Naczelnego Dowództwa i Sztabu Głównego WP do jednostek wojskowych. Przewoziła też przedstawiciele naczelnych władz państwowych na trasach: z Lublina do Białegostoku, Siedlec, Rzeszowa, Przemyśla i do innych miejscowości wyzwolonych w 1945 roku[1].
Obsada personalna eskadry[edytuj | edytuj kod]
- dowódca — mjr Bielajew
- zastępca dowódcy do spraw pol.-wychowawczych - ppor. Kowalski
- szef sztabu — kpt. Antonienko
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
