Wikipedysta:Geopol12/brudnopis

Krzysztof Wojczal

Krzysztof Wojczal

Data i miejsce urodzenia	25 grudnia 1984r. Zielona Góra
Zawód, zajęcie	polski prawnik, geopolityk, analityk i publicysta
Narodowość	Polska

Krzysztof Wojczal (ur. 25 grudnia 1984 w Zielonej Górze) – polski prawnik, analityk geopolityczny, publicysta i futurolog.

Działalność

Skupiona wokół analiz geopolitycznych oraz zakresu obronności i bezpieczeństwa kraju. Z naciskiem na prognozowanie wydarzeń na bazie zachodzących procesów.

Autor geopolitycznego bloga: krzysztofwojczal.pl , a także kanału w serwisie YouTube. Autor i wydawca książek pt.: „Trzecia Dekada. Świat dziś i za 10 lat” (wyd. Zielona Góra 2021) oraz: "O lepsze wczoraj" (wyd. Zielona Góra 2015), a także twórca hasła #ToJestNaszaWojna promującego wsparcie dla Ukrainy w wojnie z Rosją. Autor książki: "# To jest nasza wojna. Ukraina i Polska na wspólnym froncie." wydanej przez wydawnictwo Prześwity.

Sprawdzone Prognozy

24 września 2019 roku opublikował analizę pt.: „Do 2022 roku Rosja wywoła wojnę w Europie lub na Bliskim Wschodzie”, w której przewidział rosyjską, pełnoskalową inwazję na Ukrainę. Tekst stał się również bazą dla publikacji audio-video na kanale na YouTube pt.: „Rosja słabnie – dlatego wywoła wojnę [Analiza geoekonomiczna]”. K. Wojczal wymienił w ww. materiałach powody, dla których Federacja Rosyjska miała zdecydować się na agresję na Ukrainę, a także prawidłowo zakreślił horyzont czasowy dotyczący początku konfliktu.

6 lutego 2022 roku – na 18 dni przed rosyjską inwazją – K. Wojczal opublikował tekst pt.: „Czy Rosja dokona inwazji na Ukrainę i jak może ona przebiegać?”, w którym z dużą dokładnością przewidział kierunki ataku oraz wskazał, że głównym celem rosyjskiej ofensywy będzie Kijów. Co stało w sprzeczności z większością ówczesnych analiz wojskowych i geopolitycznych.

W listopadzie 2022 roku nominowany do Nagrody Dobrego Dziennikarza 2022 w kategorii Nowe Media.

Inne predykcje

Autor przewiduje m.in.:

·       drugą rosyjską ofensywę na Kijów w trakcie wojny rosyjsko-ukraińskiej,

·       możliwość rozpadu Federacji Rosyjskiej po ew. klęsce na Ukrainie,

·       kryzys społeczno-gospodarczy w Chińskiej Republice Ludowej.

Krytyka Armii Nowego Wzoru

Krzysztof Wojczal jest ponadto autorem dotychczas najobszerniejszej analizy krytycznej w stosunku do publikacji Strategy&Future Jacka Bartosiaka pt.: „Armia Nowego Wzoru”. W swoim kilkudziesięciostronicowym raporcie pt.: „Armia Nowego Wzoru a rzeczywistość [Analiza]” opublikowanym 23 lutego 2021 roku wskazywał na liczne – jego zdaniem – błędy w krytykowanej koncepcji. Podnosił m.in., że:

1. ANW została oparta na błędnych geopolitycznych i strategicznych założeniach, w których Polska miałaby się bronić przez rosyjskim atakiem z terenów Białorusi i Obwodu Kaliningradzkiego, pomimo, że – zdaniem K. Wojczala – najbardziej prawdopodobnym scenariuszem miał być wcześniejszy atak na Ukrainę. Taki scenariusz wymuszałby kompletną zmianę planów militarnych Polski na poziomach strategicznym i operacyjnym,
2. ANW nie odpowiadałaby wymogom przyszłej wojny z uwagi na fakt, że przewidywała przygotowanie się na jeden konkretny scenariusz, w którym starcie zbrojne miałoby trwać maksymalnie dwa tygodnie. W efekcie – zdaniem K. Wojczala – gdyby rosyjska armia zaatakowała inaczej (niż przewidywał to zespół S&F) a wojna trwałaby dłużej, to polskie siły zbrojne nie sprostałyby wyzwaniu. Zwłaszcza, że ANW była koncepcją małej (4-dywizyjnej) zawodowej armii pozbawionej rezerw,
3. zamieszczony w koncepcji ANW plan bitwy manewrowej został opracowany w sposób uniemożliwiający odniesienie założonych przez autorów celów operacyjnych,
4. zamieszczona w ANW koncepcja wpuszczania przeciwnika głęboko na swoje terytorium jest ryzykowna z uwagi na zagrożenie brutalną pacyfikacją zajętych przez Rosjan terytoriów. Jednocześnie – zdaniem K. Wojczala – po łatwym zajęciu terenów wschodniej Polski rosyjska armia mogłaby się zatrzymać i przejść do działań defensywnych. Wobec czego cały plan „bitwy manewrowej” opisanej w ANW stałby się nieaktualny, a polska armia – zbudowana wg koncepcji S&F – nie posiadałaby potencjału do prowadzenia działań ofensywnych w celu odbicia utraconych terenów,
5. obecna wschodnia granica Polski jest dogodna do obrony, wobec czego za błąd uznał rezygnowanie z tamtejszych przewag terenowych oraz urzutowanie głównych pozycji obronnych w strefie bardziej wygodnej dla atakującego (teren płaski, najniższe zalesienie w Polsce),
6. dużym błędem ANW było zarzucenie rozwoju i zwiększenia potencjału Marynarki Wojennej, od której zależałoby bezpieczeństwo dostaw surowców energetycznych i zaopatrzenia przez Morze Bałtyckie. K. Wojczal podkreślał dużą rolę floty w kontekście ewentualnej wojny hybrydowej prowadzonej jeszcze w czasie pokoju,
7. w raporcie ANW zlekceważono rolę lotnictwa na współczesnym polu walki,
8. koncepcja ograniczenia o połowę sił pancernych, jak również rezygnacja z gąsienicowych wozów piechoty jest błędem i pozbawiałoby SZ RP potencjału do prowadzenia działań zaczepnych,
9. brak rozwijania obrony przeciwrakietowej doprowadziłoby do podatności Polski na szantaż oraz uderzenie rakietowe, które mogłoby zdewastować polską gospodarkę i infrastrukturę krytyczną już w pierwszych godzinach wojny,
10. pozostawienie lekkiej piechoty daleko od osłony i wsparcia własnych sił lądowych, systemów przeciwlotniczych, artyleryjskich oraz ugrupowań pancernych jest błędem i mogłoby skutkować masakrą WOT i brygad aeromobilnych w pierwszych dniach wojny,
11. pomysł spieszenia polskich brygad aeromobilnych (6 i 25) jest katastrofalny i pozbawiałby SZ RP potencjału do szybkiego reagowania,
12. budowa sieci schronów i umocnień w głębi kraju – z przeznaczeniem na brygady pancerno-zmechanizowane – mijałoby się z celem, a jednocześnie podniosłoby koszty realizacji całej koncepcji ANW,
13. sprywatyzowanie wojskowej logistyki – przewidziane w ANW – mogłoby sparaliżować działania Sił Zbrojnych RP w trakcie wojny.

19 października 2022 roku w Krynicy odbyła się debata Jacka Bartosiak z Krzysztofem Wojczalem w temacie Armii Nowego Wzoru.

Własna koncepcja rozwoju armii

11 września 2022 roku Krzysztof Wojczal opublikował własną koncepcję kierunku rozwoju Sił Zbrojnych RP pt.: „Wielka Strategia Państwa Polskiego – Armia”, w której wskazał m.in. przyszłe warianty wydarzeń mogące rzutować na sytuację bezpieczeństwa Polski. Na bazie wymienionych opcji zakreślił następujące cele strategiczne dla Państwa Polskiego:

1. Niedopuszczenie do wybuchu wojny na własnym terytorium.
2. Prewencyjne zapobieganie wybuchom wojen w swoim otoczeniu.
3. Stworzenie własnej polityczno-militarnej architektury bezpieczeństwa w regionie.

Na bazie tak zakreślonych wyzwań K. Wojczal stwierdził, że Siły Zbrojne RP powinny mieć zdolność:

1. zadania przeciwnikowi strat w infrastrukturze krytycznej oraz atakowania zaplecza logistycznego na jego terytorium,
2. przeprowadzenia ofensywy/kontrofensywy w głąb jego podstawy operacyjnej (terytorium),
3. wyrządzenia potencjalnemu agresorowi szkód w gospodarce – np. poprzez: np. blokadę portów, zniszczenie węzłów komunikacyjnych, strategicznych obiektów, naftoportów i gazoportów,
4. ochrony własnej infrastruktury krytycznej, gospodarki oraz ludności przed działaniami przeciwnika – aktywne i pasywne systemy ochrony,
5. długiej i uporczywej obrony terytorium państwa polskiego w wojnie konwencjonalnej – demonstracja zdolności do wygrania wojny,
6. rozlokowania sił własnych na terytorium sojuszników położonych w strefach buforowych, bez uszczerbku dla własnych potrzeb w kwestii obrony terytorium Polski,
7. budowania międzynarodowych grup bojowych w oparciu o polski trzon w celu zwiększenia przewagi nad przeciwnikiem na wybranym odcinku – np. posiadanie dostatecznie silnej floty, wokół której można by zbudować silniejszy zespół wsparty przez Duńczyków czy Szwedów, który operowałby blisko polskiego wybrzeża.

Krzysztof Wojczal opisał również strategię obronną dla Polski, w sytuacji, gdyby odstraszanie zawiodło i doszło do wojny na terytorium kraju. W ramach tej strategii, celem powinny być:

1. zneutralizowanie zagrożenia możliwie szybko i przy jak najmniejszych stratach,
2. ochrona ludności, zwłaszcza w kontekście przeciwnika zdolnego do prowadzenia krwawej okupacji,
3. zminimalizowanie strat w infrastrukturze krytycznej,
4. zwycięstwo polityczne.

Zdaniem autora koncepcji, by zrealizować te cele SZ RP powinny posiadać zdolność do:

1. zadania przeciwnikowi ogromnych strat w pierwszych dniach wojny, zniszczenia wrogiej infrastruktury na zapleczu, magazynów zaopatrzeniowych, baz, lotnisk, węzłów komunikacyjnych etc.,
2. długotrwałej i uporczywej walki,,
3. zagwarantowania odporności na uderzenia niszczące (rakietowe, cyber, artyleryjskie itp.), w celu zminimalizowania dewastacji państwa i jego infrastruktury, państwo musi wyjść z wojny w jak najlepszej kondycji,
4. zabezpieczenia granic państwa na całej wschodniej długości, w tym z kierunku ukraińskiego, potencjał do zatrzymania wroga możliwie jak najszybciej i nie wpuszczenia go w głąb własnego terytorium,
5. wykorzystania terytoriów sojuszników do rozmieszczenia sił własnych (bez uszczerbku dla obrony własnego terytorium) komplikujących przeciwnikowi sytuację strategiczno-operacyjną,
6. zabezpieczenia dostaw strategicznych surowców energetycznych z innych kierunków niż rosyjski, a także zaopatrzenia od państw sojuszniczych – w przypadku Polski chodzi głównie o domenę morską, bowiem niemal cały import gazu/ropy/węgla odbywa się już poprzez porty,
7. „zachęcenia” sojuszników do udziału w operacjach wojskowych Sił Zbrojnych RP prowadzonych na naszym teatrze działań – posiadanie np. dostatecznej silnej floty, która pomogłaby podjąć Duńczykom lub Szwedom decyzję o jej wsparciu i wysłaniu swoich jednostek np. w okolice Zatoki Gdańskiej, co wpłynęłoby znacząco na bezpieczeństwo polskiego wybrzeża, innymi słowy pokazanie sojusznikom, że pomoc ma sens i udzielona odpowiednio szybko, pozwoli na odniesienie sukcesów i zapobiegnie rozlaniu się wojny na państwa sojusznicze. Koncepcja zawiera również szczegółową rozpiskę zadań dla SZ RP uwzględniającą poszczególne bronione kierunki.

Publikacje książkowe:

Publikacje autorskie:

• O lepsze wczoraj, Zielona Góra 2015, ISBN 978-2-12-345680-3.
• Trzecia Dekada. Świat Dziś i za 10 lat, Zielona Góra 2021, ISBN 978-83-940278-2-7.
• #To jest nasza wojna. Ukraina i Polska na wspólnym froncie, Zielona Góra 2023 ISBN 978-83-817552-0-7

W monografiach:

• Geopolityka Rosji i obszaru postsowieckiego. Strefy wpływów TOM 1, Warszawa 2020, ISBN 978-83-66177-92-5.

Publikacje cyfrowe:

• Chiny w przededniu kryzysu, Zielona Góra 2022, ISBN 978-83-940278-4-1.
• Armia Nowego Wzoru - założenia a rzeczywistość, Zielona Góra 2023, ISBN 978-83-940278-6-5.

Przypisy:

Kategoria:Polscy geopolitycy

Kategoria:Polscy politolodzy Kategoria:Polscy publicyści Kategoria:Polscy pisarze współcześni Kategoria:Badacze stosunków międzynarodowych